چرا رئیس جمهور چین دستور آماده باش صادر کرد؟ - مجله دانلود و سرگرمی

با ما همراه باشید و با تور چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

با این همه، به نظر می رسد که از میان متغیر های مختلف، بایستی این اظهارنظر را در دو سطح منطقه ای و بین المللی و در چهارچوب رقابت های راهبردی آمریکا و چین، به عنوان دو ابرقدرت برتر دنیای ارزیابی کرد.

به گزارش خبرنگاران، این رقابت ها، سال هاست که میان دو کشور در جریان هستند. به نحوی که پیشتر در سال 2019، اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا در گزارشی، خطر مواجهه نظامی چین و آمریکا در مساله تایوان را (چین ادعای حاکمیت بر خاک تایوان را دارد)، آنی ترین تهدید برای صلح و امنیت بین المللی در سال 2019 ارزیابی نموده بود. از این رو، تحلیل این مساله در سطوح منطقه ای و بین المللی، چشم انداز روشنی از آنچه که در جریان است و می تواند در آینده اتفاق بیفتد را به مخاطبان، منتقل خواهد نمود.

تئوری انتقال قدرت، و نزاع چین و آمریکا در عرصه نظام بین الملل

یکی از محرک های اصلی نزاع و درگیری میان چین و آمریکا، این نکته است که چین معتقد است به عنوان یک قدرت برتر دنیای که البته به صورت دیرهنگام وارد باشگاه کشور های قدرتمند در دنیا شده است، متناسب با قدرت خود، از موقعیت و صندلی مناسبی در عرصه نظام بین الملل برخوردار نیست. در این چهارچوب، چینی ها بر اساس نظریه انتقال قدرت، به یک چالشگر بالقوه بر علیه نظام و ساختار بین المللی لیبرال کنونی در دنیا درآمده اند که با پشتبانی آمریکا و قدرت های پیروز جنگ دنیای دوم، بنیان گذاشته شد و در عرصه عمل، هیچ نیت و هدفی الا سود رساندن به منافع آمریکا و شرکای غربی اش را دنبال نمی نماید. از این منظر، تنش میان چین و آمریکا (به عنوان رهبر نظام بین الملل لیبرال)، امری کاملا طبیعی است و در حوزه های مختلف خود را نشان می دهد. در این چهارچوب، از منظر قدرت های غربی، چین عمیقا به دنیال یک نظام بین المللی چینی است و غربی ها چاره ای جز ایستادن در برابر آن را ندارند.

در این راستا، بایستی اذعان کرد که با روی کار آمدن دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا، بر شدت تنش ها میان چین و آمریکا افزوده شده و ترامپ همیشه سعی داشته تا با گفتمان خاص خود در عرصه سیاست خارجی که مبتنی بر آموزه های تهاجمی است، از آنچه سواری رایگان دیگر کشور ها نظیر چین از آمریکا خوانده می گردد، جلوگیری کند و عملا آمریکا را به مایه تمسخر آن ها تبدیل نکند.

بر این اساس، آمریکایِ ترامپ، اقدامات زیادی نظیر جنگ تجاری را بر علیه دولت چین به راه انداخته و سعی دارد با استفاده از ابزار مالی، از اوج گیری بیشتر چین در عرصه معادلات بین المللی و تشدید تهدید آن بر علیه امنیت و منافع ملی آمریکا جلوگیری کند. در این فضا، چین نیز در مقابل اقدامات تهاجمی دولت ترامپ، حالتی تهاجمی به خود گرفته و به شیوه های مختلف سعی دارد که به آمریکا بفهماند که قصد کوتاه آمدن از اهداف و منافع خود در عرصه بین المللی را ندارد.

از این رو، به نوعی می توان فرمان اخیر شی جینپینگ مبنی بر اعلام دستور آماده باش جنگی به نظامیان چینی را نوعی اعلام هشدار به آمریکا تحلیل کرد که سعی دارد از نیت چین مبنی بر اینکه در مقابل اقدامات خصمانه آمریکا در مسائل مختلف سکوت نخواهد نمود، رونمایی کند و با ایجاد بازدارندگی، از اقدامات مخرب بیشترِ دولت آمریکا در آینده پیشگیری کند.

منازعه راهبردی چین و آمریکا در خصوص تایوان

جان میرشایمر اندیشمند سرشناس آمریکایی و استاد روابط بین الملل دانشگاه شیکاگو، در چهارچوب نظریه انتقال قدرت دنیای بر این باور است که نقطه شروع درگیری سخت نظامی میان یک چالشگر (چین) و قدرت مسلط نظام بین المللِ مستقر (آمریکا)، در منطقه پیرامونی دولت چالشگر اتفاق می افتد.

این امر از آن جهت روی می دهد، زیرا دولت چالش گر، جاه طلبی های بین المللی خود را ابتدا از منطقه پیرامونی اش شروع می نماید و سپس به دیگر نقاط دنیا تسری می دهد. در این چهارچوب، بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که تایوان را بایستی محتمل ترین گزینه ای دانست که احتمالا چین و آمریکا بر سر آن با یکدیگر وارد درگیری نظامی خواهند شد.

چینی ها پس از انقلاب کمونیستی سال 1949 و فرار خاندان حاکم بر چین به جزیره تایوان و تشکیل دولت در این جزیره، همیشه بر این باور بوده اند تایوان به همراه ماکائو و هنگ کنگ، جزئی از خاک چین است و حق ندارد اعلام استقلال کند. این رویکرد از روزگاران گذشته وجود داشته و حتی در دوران کنونی، بسیاری از ژنرال های ارتش چین اعلام نموده اند که انعطاف چین در مسائل مختلف بین المللی را می پذیرند، اما اگر تایوان اعلام استقلال کند، هیچ تردیدی مبنی بر شروع جنگ بر علیه تایوان را به خود راه نخواهند داد. آمریکا نیز با عنایت به حساسیت بالای چینی ها در خصوص تایوان و با توجه به اینکه هنگ کنک و ماکائو، علی رغم کوشش های فراوان، در سیستم چین جذب شده اند (نظامِ یک کشور، دو سیستم)، حمایت از تایوان و سازوکار سیاسی آن را اولویت اصلی خود تعریف نموده است.

در این راستا، در طول سال های مختلف شاهد بوده ایم که آمریکا صادرات تسلیحاتی گسترده ای را به تایوان انجام داده و همیشه سعی داشته اند موضع آن را در برابر چین تقویت کند. در واقع، واشنگتن، تایوان را به مثابه خطر قرمزی می داند که اگر از دست برود، چینی ها جاه طلبی های بین المللی خود را به اقصی نقاط دنیا گسترش خواهند داد و عملا، نظام بین المللی غرب محور را به چالش خواهند کشید. از این رو، مشغول کردن چین در شرق آسیا به واسطه تایوان را به مثابه یک اولویت و مساله ای که در نوع خود می تواند از آنچه آن ها بروز یک فاجعه می دانند، ارزیابی می نمایند.

همچنین، همکاری های نزدیک تسلیحاتی آمریکا با تایوان و حتی بازدید بعضی مقام های آمریکایی از این کشور و عبور و مرور کشتی های نظامی آمریکا در اطراف تایوان، موجب تحریک مقام های ارشد چینی شده است و رئیس جمهور شی جینپینگ با صدور فرمان آماده باش برای ارتش کشورش سعی داشته این پیغام را به آمریکا منتقل کند که همچون ژنرال های چینی، هیچگونه مماشاتی را در برابر اقدامات و رویه های مخرب آمریکا در تایوان و حوزه پیرامونی کشورش تحمل نخواهد نمود.