مقایسه بازسازی Demons Souls با نسخه اصلی؛ تفاوت چقدر است؟
به گزارش مجله دانلود و سرگرمی، در حال حاضر بازسازی دیمنز سولز ساخته استودیوی بلوپوینت (Bluepoint) ستایش شده ترین بازی عرضه شده برای پلی استیشن 5 به تعداد می رود. این استودیو کاری شگفت انگیز برای پیاده سازی تفسیر خود از بازی دیمنز سولز روی کنسول پلی استیشن 5 انجام داده. استودیوی بلوپوینت بازسازی این بازی را به ویژگی های مهمی مانند حالت عکاسی جامع، دو حالت گرافیکی مختلف و صدالبته گرافیکی که قند در دل ها آب می نماید مزین نموده. با تمام این تفاسیر استودیوی بلوپوینت اجازه تغییر عناصری از بازی اصلی هم را داشته و بد نیست نگاهی به بخش هایی از بازی اصلی که در جهت ساخت بازسازی بازی دیمنز سولز کنار گذاشته شده اند داشته باشیم.
جهت دریافت خدمات بازسازی منزل با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. از طراحی پلن بازسازی تا اجرای جز به جز بازسازی منزل، ویلا و ساختمان اداری تخصص ماست.
سرآغاز بازی اصلی دیمنز سولز چندان عادی نیست. این بازی در ابتدا قرار بود یک رقیب برای عظیمترین بازی نقش آفرینی آن زمانه، آبلیویون (Oblivion) باشد اما در دوران اولیه ساخت خود دچار مسائل فراوانی شد. راجع به زمانی صحبت می کنیم که کارگردان بازی آرمورد کور 4 (Armored Core 4)، یعنی هیدتاکا میازاکی (Hidetaka Miyazaki) برای رهبری تیم ساخت این بازی وارد کار شد و وظیفه داشت کاری کند که این بازی حتما عرضه گردد. بعد از نمایش اولیه، شوهی یوشیدا (Shuhei Yoshida) این بازی را به شکل غیرقابل باور بد خطاب کرد. سونی تهیه نماینده بازی بود و خودش هرگز حاضر نشد تا دیمنز سولز را خارج از آسیا منتشر کند.
جزئیات ساخت این بازی از طرف توسعه دهندگان آن حتی بعد از 10 سال چندان دقیق نیستند و تنها اطلاعات از این بازی در قسمت هایی از مصاحبه با سازنده های آن محدود می شوند. البته یک روایت شفاف از نداشتن مقبولیت و سروکله زدن با سونی ژاپن وجود دارد. این کشمکش ها را می توان در خود بازی دید. آرچ استون (سنگ هایی که در این بازی، بازیکن را به جهان های دیگر منتقل می نمایند) شکسته شده، بخش های حذف شده بازی، مرداب آزاردهنده و غول آخر هایی با طراحی ضعیف مانند خدای اژدهایان (Dragon God) این موضوع را به خوبی نمایش می دهند. البته شرایط و منابع اختصاص یافته به این بازی، بازتاب دیگری از جهانیی را که استودیوی فرام سافت ویر (FromSoftware) کوشش می کرد نمایش دهد، داشتند.
هر چیزی از سرزمین بالتاریا (Boletaria) در بازی دیمنز سولز حس وجود این سرزمین پیش از دوران تاریک را القا می نماید. مخصوصا معماری واقع گرایانه این سرزمین که بخش های زیبا و خیال انگیز آن، در لبه پرتگاه قرار دارند یا درون دره این جهانی بی رحم سقوط نموده اند. این موضوع را به خوبی می توان در بخش های مختلف این سرزمین مانند معبد طوفان ها (Shrine of Storms) یا لانه Flamelurker و بعلاوه گوشه و کنار کاخ بالاتاریا مشاهده کرد.
در بازسازی بازی دیمنز سولز که به وسیله استودیوی بلوپوینت ساخته شده تمام عناصر با قلم موی عظیم سازنده های نو رنگی تازه گرفته اند و در مقایسه با بازی اصلی تغییرات فراوانی به خود دیده اند. برای مثال لانه Flamelurker در بازی اصلی مقبره ای قدیمی برای پرستش پر از استخوان های اژدهایان بود که طراحی و رنگ های آن حسی طبیعی القا می کردند. در بازآفرینی بازی دیمنز سولز به جای این حس و حال طبیعی، شعله های اغراق شده ای که از هرگوشه این مقبره زبانه می کشند را به همراه محدوده کاملا آشکار برای مبارزه با این غول آخر داریم که به جمجمه سوزان یک اژدها مزین شده اند. ظاهر نو این منطقه و اتمسفر بازی اصلی در تضادی تعیین هستند.
این مکان ها دیگر خرابه هایی تاریخی نیستند که در شن های زمان گم شده باشند ؛ در عوض با محیط هایی طرف هستیم که خود را حول محور تجربه شخصی بازیکن می آرایند. این بازی دیگر درباره تاریخ غنی جهانیی نابود شده نیست و فقط درباره سفر یک بازیکن ساخته شده اند تا ظاهری زیبا را به او نشان دهند.
چنین طراحی های نو را در جای جای قصر بالاتاریا می بینیم که معماری واقع گرایانه و تاریک بازی به چیزی عظیمتر و باشکوه تر تغییر یافته. حتی یکی از طراحان این بازی هم به طور رسمی جهت گیری سازندگان را برای خلق محیط های باشکوه تأیید نموده. با این اوصاف، هنوز هم ظاهر زنگ زده و متروک بازی اصلی حرف هایی برای گفتن دارند. اگر Undead Burg که یکی از بخش های اولیه بازی دارک سولز 1 به تعداد می رود آراسته تر بود و عظمت بیشتری نسبت به حالت فعلی داشت چه اتفاقی می افتاد؟ ممکن نبود که این اتفاق منجر گردد در ادامه دارک سولز 1 شکوه مندی خیره نماینده معماری Anor Londo کاهش یابد؟ این شکل و شمایل که در بازسازی بازی دیمنز سولز به وسیله استودیوی بلوپوینت ساخته شده بیشتر یادآوری بخش های تأثیرگذار بازی های دارک سولز 3 و بلادبورن (Bloodborne) هستند. ممکن است استودیوی بلوپوینت به قصد بازسازی ظاهر بالاتاریا کار خود را آغاز نموده باشد اما آیا اصل این کوشش دنبال کردن ظاهر بازی های نوتر نبود؟
در بازسازی بازی دیمنز سولز دشمنان و غول آخر ها هم از نو طراحی شده اند. این تغییرات چندان شکل و شمایل اصلی را تغییر نمی دهند و بیشتر جزئیات اضافه ای را به طراحی های اصلی اضافه می نمایند. یکی از انواع دشمنان شاخص بازی دیمنز سولز که Fat Official نام داشتند با آراستگی آزاردهنده خود نشان می دادند که قرار است حریفانی زجرآور باشند. حالا این دشمنان در بازی به افرادی با چهره کریه و شکمی نمایان تبدیل شده اند. این نمونه، یک یازنگری اساسی است که چندان حرکت خوبی به تعداد نمی رود.
بخش های دیگری از بازسازی بازی دیمنز سولز وجود دارند که روح اصلی خود را از دست داده اند. منطقه مرداب غم (Swamp of Sorrows) در بازآفرینی بازی دیمنز سولز دیگر دید محدود بازی اصلی را ندارد و میزان نور محیطی در آن تغییر یافته. در بازی اصلی گشت وگذار در این منطقه که تنها با مشعل ها روشن شده کابوسی خفه نماینده است؛ در حالی که در بازسازی بازی دیمنز سولز همه چیز کاملا هویدا است و از لحظه ورود به این منطقه می توان جهت درست و جهت صحیح را مشاهده کرد. حتی می توان روح تاریکی که در دوردست ها کمین نموده را به خوبی مشاهده کرد. این موضوع اثرگذاری اصلی را بی ارزش می نماید.
بدون شک مثال های بیشتری از بهبود های مثبتی که استودیوی بلو پوینت برای بازسازی بازی دیمنز سولز ایجاد نموده و این بهبود ها همان ویژگی ها از بازی اصلی را پشت سر می گذارند، وجود دارد. گذر از برج لاتریا (Latria) حالا لذت بخش شده و لحظاتی در معبد طوفان ها وجود دارند که به دلایل مختلف از همین مکان در بازی اصلی برتر هستند. تغییرات ایجاد شده در طراحی بازی دیمنز سولز به شکل هایی مختلف گاهی روح بازی اصلی را به عروج می رسانند و گاهی هم محو می نمایند. غول آخر شاه طوفان (Storm King) در مقایسه با بازی اصلی کیلو متر ها جلو تر است و این موضوع را می توان دقیقا درباره غول آخر معبود کم خردان (Fools Idol) یا زندان امید (Prison of Hope) بیان نمود. این که چه چیزهایی عمیقا تغییر یافته اند و چه چیز هایی به بازی اصلی وفادار مانده اند را می توان به خوبی تعیین کرد.
نسخه اصلی بازی دیمنز سولز موسیقی های ساده ای داشت. سازنده موسیقی های بازی اصلی، شونسوکه کیدا در اکانت توییتر خود رسما از استودیوی بلوپوینت بابت بازآفرینی های حماسی موسیقی بازی دیمنز سولز تشکر نموده. با این وجود یکی از مهم ترین نقاط قوت بازی اصلی دیمنز سولز استفاده محدود از صداها و بعلاوه موسیقی های غول آخرها است. این استفاده محدود از موسیقی باعث خلق برخی از اثرگذارترین بخش های بازی دیمنز سولز مانند دوئل با گارل وینلند (Garl Vinland) در دره آلودگی (Valley of Defilement) هنگامی که دوشیزه آستریا (Maiden Astraea) التماس می نماید تا در صلح میان رودخانه ای از بچه ها طاعون زده رها گردد. استفاده کم از ساز ها در این بخش از بازی باعث می گردد بازیکن در این جو تاریک غرق گردد. موسیقی به میزان کلمات و اعمال شخصیت ها غم را نمایش می دهد.
بازآفرینی بازی دیمنز سولز از آرامش و وقار بازی اصلی فاصله می گیرد و خود را در میان یک ارکستر مجلل قرار می دهد. موسیقی ها به جای این که شبیه به رستگاری بی سروصدای نفرین شده ها باشد شبیه به نبرد نهایی یک ارتش هستند. این موسیقی ها سرعتی یورش وار دارند و گروه کر آن ها حس این را می دهند که در جای درستی قرار ندارند. با وجود این که موسیقی این بازی به تنهایی عالی است اما در خود بازی حس این را می دهد که استودیوی بلوپوینت کوشش در نمایش میراث عظیمی که بعد از این بازی به جا ماند دارد و کاری با خود بازی ندارد.
با وجود تغییراتی که بیان شد، هسته مرکزی تجربه بازی دیمنز سولز به همان شکل به جای مانده و در برخی بخش ها بهتر و در برخی بدتر شده. شاهکار اصلی تغییری عظیم در نحوه تجربه بازی ها و طرز فکر همگان درباره آن ها ایجاد نموده و بازسازی آن به هیچ وجه ساده نیست. هویت بازسازی بازی دیمنز سولز در نهایت فاصله فراوانی از بازی اصلی گرفته.
این بازسازی به اسم ابزاری برای تجربه بازی دیمنز سولز به وسیله افراد تازه وارد شگفت انگیز است اما روح بازی اصلی را نگه نمی دارد. حتی اگر بازیکنان کنسول پلی استیشن 3 را داشته باشند هم دیگر توانایی تجربه بازی اصلی به شکل کامل وجود ندارد زیرا سرور های این بازی خاموش شده اند و بخشی مهم از بازی دیگر در دسترس نیست. البته گروهی از هواداران این بازی سرورهای شخصی برای نسخه شبیه سازی شده آن راه انداخته اند. استودیوی بلوپوینت حجم عظیمی از کوشش و عشق را برای ساخت این بازسازی خلق نموده که به هیچ وجه نباید نادیده گرفته گردد اما نباید اهمیت تاریخی بازی اصلی را هم فراموش کنیم.
منبع: یوروگیمر
منبع: دیجیکالا مگ