جت های ستاره ای مارپیچ در تصویری تماشایی از تلسکوپ جمنای آشکار شدند - مجله دانلود و سرگرمی

جت های سینوسی منتشر شده در فضای ستاره ای محصول جانبی تشکیل ستاره هستند. بر اساس نتایجی که آزمایشگاه ملی تحقیقات نجوم نوری-فروسرخ بنیاد ملی علوم (NOIRLab) در نشریه استرونومی اند استروفیزیکس (Astronomy & Astrophysics) منتشر کرده، این ظاهر پیچ درپیچ ناشی از کشش گرانشی ستارگان همراه آن هاست.

با چرخش ستارگان جوان، میدان های مغناطیسی آن ها با گازهای اطراف برهم کنش دارند و دو جریان گاز یونیزه ایجاد می کنند که در جهت مخالف منتشر می شوند و به خوبی در عکس های تازه تهیه شده از طریق تلسکوپ جمنای جنوب واقع در یکی از کوه های رشته کوه آند شیلی قابل مشاهده است.

تلسکوپ جمنای جنوب (Gemini South Telescope) یک تلسکوپ نوری/فروسرخ 8.1 متری است که از یک سیستم اپتیک تطبیقی استفاده می کند و به اخترشناسان امکان می دهد تا با اثرات تاری فضا مقابله کنند و تصاویری شفاف مانند این جت های ستاره ای پیچ وخم دار را ثبت کنند.

نخستین تصویر MHO 2147 یک جت ستاره ای است که در فاصله 10 هزار سال نوری از زمین و در صفحه کهکشانی راه شیری جایی نزدیک به مرز میان صورت فلکی کمان (قوس) و مارافسای (حوا) واقع شده است.

به گفته بنیاد ملی علوم آمریکا در این منطقه از آسمان جت MHO 2147 در طول یک پس زمینه پرستاره کشیده شده است و یک ظاهر مارپیچی مناسب برای جرمی که در نزدیکی مارافسای واقع شده است، شکل داده است.

تلسکوپ جمنای جنوب همچنین از MHO 1502 یک جت ستاره ای که در فاصله 2000 سال نوری از زمین در صورت فلکی بادبان (Vela) واقع شده است، عکس گرفته است. این جت ستاره ای ظاهری گره دار دارد که نشان می دهد محصول جانبی دو ستاره است که به طور متناوب از خود گاز ساطع می کنند.

مقامات بنیاد ملی علوم خاطرنشان کردند: بیشتر جت های ستاره ای مستقیم هستند، اما برخی از آن ها ممکن است سرگردان یا گره خورده باشند. تصور می شود که شکل جت های ناهموار مربوط به یک ویژگی مرتبط با اجرامی است که آن ها را ایجاد کرده اند.

MHO 2147 در یک ابر تاریک فروسرخ احاطه شده که یک ناحیه سرد و متراکم از گاز است که نور فروسرخ زیادی از خود ساطع نمی کند. این جت از طریق یک ستاره جوان به نام IRAS 17527-2439 تولید می شود و با گذشت زمان تغییر جهت داده و باعث می شود که جریان های خروجی در دو طرف ستاره در فضا بپیچند و بچرخند.

مشاهدات اخیر نشان می دهد که IRAS 17527-2439 ممکن است متعلق به یک منظومه ستاره ای سه گانه باشد که بیش از 300 میلیارد کیلومتر از هم فاصله گرفته اند. بنابراین تغییر جهت ممکن است ناشی از فعل وانفعالات گرانشی میان IRAS 17527-2439 و ستارگان مجاور آن باشد.

برخلاف MHO 1502 ظاهر پیچ درپیچ MHO 2147 با انتشار پیوسته از ستاره مرکزی آن شکل گرفته است. با این وجود MHO در یک محیط بسیار متفاوت جاسازی شده است. منطقه ای از تشکیل ستاره که به عنوان منطقه HII شناخته می شود و ممکن است به توضیح ظاهر گره دار آن کمک کند.

منبع: Space