تقدیم دو نشست جشنواره فیلم کوتاه تهران به خسرو سینایی و داریوش غریب زاده؛ رویدادهای دراماتیک منفی؛ مهم ترین سوژه برای نوشتن - مجله دانلود و سرگرمی

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، شامگاه سه شنبه 13 آبان، نشستی با عنوان ایده های جدید، فیلم نامه های جدید در ساعت 20 با حضور کاظم ملایی و ایده های جدید فیلم های جدید در ساعت 22 با حضور بهنام بهزادی در قالب کارگاه های سی و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران با اجرای رامتین شهبازی برگزار گشت.

در ابتدای نشست رامتین شهبازی گفت: نشست امشب را به روح بلند استاد فقید خسرو سینایی تقدیم می کنیم که به تازگی ایشان را از دست دادیم. خسرو سینایی احتیاج به معرفی ندارد، هنرمندی چند وجهی بود و در فیلم هایش نگاه و سبک مختص خود را داشت.

سپس کاظم ملایی با اشاره به تعریف ایده بیان کرد: ایده نطفه و جرقه ای ابتدایی است که نویسنده به آن احتیاج دارد تا جهانی داستان خود را شروع کند. ایده از راه های مختلف و در موقعیت های متعدد و متنوعی ممکن است در ذهن نویسنده ایجاد شود.

وی ادامه داد: نویسنده یا فیلمنامه نویس نباید نگران یافتن ایده باشد بلکه فقط باید خود را بشناسد و به دنبال آن باشد که به سینمای شخصی خود نزدیک شود. این مولفه با نوع دیدن یک نویسنده که متفاوت از فعالان سایر حرفه هاست تحقق پیدا می کند.

نویسنده نباید خود را سانسور کند

ملایی با اشاره به تمرین هایی که خود برای یافتن ایده انجام می دهد، توضیح داد: نخستین تمرین من نوشتن یادداشت های روزانه است، معتقدم یک نویسنده واقعی فردی منظم و با برنامه است و به همین دلیل باید دفتری برای نوشتن اتفاقات روزانه داشته باشد و سپس کلیدواژه هایی را که در طی روز او را تحت تاثیر قرار داده است؛ در حاشیه آن بنویسد. نویسنده در درجه اول باید بی پروا باشد و خود را سانسور نکند.

این سینماگر افزود: متاسفانه مهم ترین موضوعاتی که بار نوشتن دارند اتفاقات منفی دراماتیک هستند. دومین تمرین که من نام آن را انباری گذاشتم طراحی فرم هایی است که در آن ها مشخصات افرادی را که در اطرافم هستند، به همراه هدف و احتیاجی که دارند ثبت می کنم. این تمرین به ما کمک می کند تا پتانسیل روایی خانواده و اطرافیان خود را دریابیم.

ملایی تاکید کرد: هدف و احتیاج که در این فرم ها ثبت می کنیم مهم ترین لازمه درام هستند. تمرین بعدی احساس نام دارد که در کاغذ یکسری حس های اولیه را یادداشت می کنم و در برگه دیگری هم ارزش ها و ضدارزش های خودم را صادقانه و بی پروا می نویسم. تمرین دیگری که انجام می دهم تهیه جدولی است که در آن فیلم ها و ژانرهایی را که علاقه مند به آن ها هستم، می نویسم.

تغییر لازمه ایده های اولیه است

وی ادامه داد: تورق آلبوم عکس تمرین بعدی است چون جزییاتی را به همراه دارد که به تبع آن داستان هایی تازه جان می گیرند. به نظرم می توانید از دوربین موبایل خود استفاده کنید و روزانه فیلم بگیرید تا بعدها به آن رجوع کنید. تکنیک سیال ذهن تمرین بعدی است، تنها کافی است هر اگر جادویی را که به ذهن تان می رسد، بدون توقف و بازنویسی بنویسید. تمرین بعدی پیاده سازی این متریال هایی است که جمع آوری کرده اید. تمام ایده های اولیه امکان تغییر دادن دارند و اگر تغییر نکنند شاید امکان رشد نداشته باشند.

ملایی در بخش دیگر این نشست درباره فیلم کوتاه گفت: فیلم کوتاه دارای مباحث دراماتیک بسیار مهم است و مهم ترین ویژگی آن، ایجاز است، هیچگاه نباید از خسیس بودن در ارائه اطلاعات پرهیز کنید. ویژگی دیگر فیلم کوتاه زبان تصویری و خلاقانه است و احتیاجی به توضیح و دیالوگ ندارد. داشتن راز ویژگی دیگر تمامی فیلم های کوتاه است.

به مخاطبان فیلم کوتاه احترام بگذاریم

در بخش بعدی این نشست مولایی در پاسخ به اینکه نقطه عطف در فیلم کوتاه چطور باید اتفاق بیفتد؟ توضیح داد: فیلم کوتاهی که از زمان مناسبی برخوردار است ساختار تک پرده ای دارد و به همین دلیل دارای نقطه عطف است. نقطه عطف ویژگی مشخصی دارد مانند اینکه جهت قصه را تغییر می دهد، باعث غافلگیری تماشاگر می شود و … . نقطه عطف باید تمامی این ویژگی ها را باهم داشته باشد.

ایده های اصیل متکثر نیستند

سپس نوبت به کارگاه بهنام بهزادی رسید.

رامتین شهبازی در ابتدای برنامه، این نشست را به داریوش غریب زاده تقدیم کرد.

در ادامه بهنام بهزادی گفت: امشب می خواهم نه از موضع یک معلم بلکه از موضع یک فیلمساز صحبت کنم؛ وقتی از ایده های نو صحبت می کنم بیشتر منظورم ایده های اصیل است. ما در فیلمسازی هر حرکتی از ابتدای ساخت تا تیتراژ انجام می دهیم وابسته به فیلمنامه هستیم. اگر در تدوین سکانسی را جا به جا یا کوتاه کنیم انگار داریم در فیلمنامه دست می بریم بنابراین فیلمنامه، موجود زنده و راهنمای ماست و با ما تا آخرین مرحله می آید. نمی شود درباره فیلم حرف زد و از فیلمنامه نگفت. همیشه ایده آل ما این است که فیلم هایمان کلیشه ای نباشند و اصیل باشند. ایده های اصیل متکثر و دیده شده نیستند و در عین حال جذاب هم هستند. گاهی ممکن است ایده خوبی داشته باشید ولی آن ایده پتانسیلی برای تبدیل شدن به فیلم نداشته باشد پس داشتن ایده به خودی خود هیچ ارزشی ندارد یا کمتر ارزش دارد. برای رسیدن به یک فیلم اصیل لزوما به ایده های اصیل احتیاج نداریم چون جهت حرکت کردن از یک فکر تا فیلم به مراتب اهمیت بیشتری دارد گرچه به نظر می رسد داشتن ایده های درجه یک خیلی خوب است ولی لزوما ضروری نیست.

در جهنم گسترش دادن ایده خود را بیابید

وی افزود: وقتی ایده هایمان را به اثر تبدیل می کنیم یک شرایط بغرنج داریم؛ جهنم گسترش دادن سینما. وقتی می خواهید هر اثر خوبی بیافرینید حتما در عمیق ترین جای جهنمِ گسترش دادن، بارها خودتان را پیدا می کنید. پس برای شکل گیری اثر به چیزهای درخشان تر از ایده احتیاج داریم. آثار بزرگی هستند که ایده های بدیعی نداشته اند مثلا همه آثار عباس کیارستمی ایده های عجیب و غریبی ندارند اما ماندگار شدند چون آن آثار چیزی بیشتر از حرکت اولیه از ایده به سمت پرداختن داشتند.

وی افزود: در هنرمندان تازه کار تجربه زیسته بسکمک از اوقات عین به عین وارد کار هنری می شود و زود تمام می شود چون تجربه زیستی ما با دیگران فرق دارد. پس کم کم یاد می گیریم که لازم نیست عین به عین همه چیز را زیست کرده باشیم. ذخیره فرهنگی از دیگر موارد برای شکل دادن به اثر است، ما به جهان بینی مشخصی هم احتیاج داریم که با کار هنری جهان را تفسیر کنیم و هم به وجودش بیاوریم.

بازنمایی امر واقع هنر نیست

این کارگردان درباره رسیدن به فیلم های خوب خطاب به فیلمسازان گفت: اول از همه با خودتان رودربایستی نداشته باشید، حرفی را نزنید که پیش از شما صدها بار گفته شده است. با خودتان روراست باشید و به سمت آن ایده ها حرکت نکنید. فیلم هایی که با مضمون شروع می شوند معمولا خوب نیستند؛ حرکت از فیلمسازی از مبدا مضمون معمولا نتیجه خوبی نمی دهد. ضمن اینکه در فیلم هایتان بخش حداقلی از جامعه را می توانید نشان بدهید پس اینچنین هنوز وارد کار خلاقه نشده اید چون بازنمایی امرِ واقع، هنر نیست. وقتی از آثار بدیع و اصیل صحبت می کنیم، مبنای شکل گیری آنها داستان گویی آنهاست.

بهزادی ادامه داد: مرحله بعدی که هنر می تواند انجام بدهد تخیل است. آنقدر در این سال ها درگیر بازنمایی امرِ واقع، فحش دادن، سیاه نمایی، سفید نمایی و خاکستری نمایی شده ایم که یادمان رفته است می توانیم تخیل کنیم و با آن کار هنری بیافرینیم. مهمترین نتیجه جریان فیلمسازی در چند دهه گذشته این بوده است که فراموش کرده ایم می توانیم تخیل کنیم و آثاری هنری و خیال انگیز خلق کنیم. مساله دیگر شکلِ روایت کردن است. در این سال ها همه چیز شکل خطی پیدا کرده است. نکته دیگر زیبایی شناسی است؛ عنصری که در سینمای واقع گرای این سال ها به طور کلی مغفول مانده است.

این فیلمساز بیان کرد: در این سال ها رابطه ما با ادبیات غنی نبوده است از همین رو نه داستان را می شناسیم و نه داستان گویی را. ناخودآگاه فراموش می کنیم که داستان گویی وظیفه سینماست، وقتی پای داستان گویی به میان می آید پس روایت هم مد نظر ماست و باید به آن توجه کرد. جنبه های فرامتنی هم مهم است با این ادبیات و شعر غنی که داریم حیف است از این ها استفاده نکنیم.

شیرین کننده غیرطبیعی به فیلمتان نزنید

کارگردان وارونگی توضیح داد: ما حتما به صورت دانسته و آگاهانه کادر خود، عناصر داخل آن، شکل نور و رنگ را انتخاب می کنیم زیرا حتما از قبل ایده داریم، درباره همه این چیزها باید فکر کنیم، این ها فرمول مشخصی ندارند اما قابلیت دستکاری کردن و چیدمان دارند. البته ذخیره بصری ما در این کار بسیار مهم است.

وی ادامه داد: من سفارش نمی کنم کسی که دارد اثر تلخی می سازد، به آن شیرین کننده غیرطبیعی بزند. همچنین عین به عین ساختن یک فیلم بر اساس واقعیات جامعه شبیه کار گزارشگرهای خبری است. بنابراین باید بخش خلاقانه را هم به فیلمتان اضافه کنید. البته اگر ایده ای دارید که احتیاج به امکانات خیلی بیشتری از امکانات موجود جامعه ما دارد آنها را نگه دارید تا بعدها بسازید و ایده هایی در محدوده امکانات خودمان را به فیلم تبدیل کنید.

کارگردان من می ترسم خاطر نشان کرد: وقتی نگاه محافظه کارانه به جهان و اثر داشته باشید فیلم خوبی نمی سازید اما رادیکالیسم هم کار پرریسک و پرهزینه ای است.

وی در پایان گفت: یکی از دشوارترین کارها در فیلمنامه نویسی غلبه کردن بر زمان است که برای حل آن احتیاج است چندباره کار را مطالعه کنید.

شب هفتم جشنواره سی و هفتم و حاشیه هایش

شب هفتم از جشنواره سی و هفتم درحالی سپری شد که مدرسان ایرانی به ارایه نقطه نظرات خود درباره فیلم کوتاه و جشنواره اش پرداختند.

اولین شب از نشست های تخصصی 37-20 مربوط به مدرسان ایرانی را کاظم ملایی و بهنام بهزادی رقم زدند که قرار است در ادامه 8 استاد ایرانی دیگر در چهار روز به واکاوی مباحث مربوط به فیلم کوتاه بپردازند.

روز گذشته به سنت چند روز برگزاری این رویداد، چند فیلمساز عرصه فیلم کوتاه درباره باید و نبایدهای این حوزه به گفتگو پرداختند.

آرش مشورت کارگردان فیلم کوتاه از جمله این هنرمندان بود که با نگاهی انتقادی متر و معیار این عرصه را به جشنواره ها منتسب و بیان کرد: گویی در حال حاضر فیلمسازان، فیلم کوتاه می سازند که به جشنواره ها بفرایند و در واقع برای دیده شدن فیلم کوتاه کار می کنند. متر و معیار امروز جشنواره ها شده اند و انگار دیگر ایده، نگاه، خلاقیت فیلمساز کمتر اهمیت دارد.

قرار است امروز(چهارشنبه 14 آبان) هم صفحه اینستاگرام انجمن سینمای جوانان میزبان تی یام یابنده و وحید گلستان باشد که نشست های آن ها به ترتیب در ساعت 20 و 22 در صفحه انجمن سینمای جوانان ایران با شناسه iycs.ir برگزار می شود.

جشنواره ای که میزبان ایران و جهان است

جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران با وجود بحران کرونا در دوره سی و هفتم خود پذیرای شش هزار و 571 فیلم از ایران و جهان بوده است.

به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، تعداد شش هزار و 571 فیلم به دبیرخانه سی و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران ارسال شده است.

این تعداد شامل چهار هزار و 986 فیلم کوتاه خارجی و هزار و 585 فیلم کوتاه ایرانی در بخش های مستند، داستانی، تجربی و پویانمایی می شود.

از مجموع هزار و 585 فیلم ایرانی ارسالی به دبیرخانه جشنواره، 43 درصد آثار به تهران و 57 درصد آثار هم به سایر استان ها اختصاص دارد که از نظر تعداد 681 فیلم از تهران و 904 فیلم از سایر استان ها به دبیرخانه جشنواره ارسال شده است.

در بین فیلم های خارجی دریافتی، بیشترین فیلم ها از کشورهای فرانسه (604 اثر)، آمریکا (278 اثر)، هند (270 اثر)، اسپانیا (257 اثر) و آلمان (215 اثر) بودند که در نهایت 56 فیلم کوتاه منتخب خارجی به جشنواره امسال راه پیدا کرد.

همچنین از بین فیلم های ایرانی ارسالی به دبیرخانه جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، در مجموع 142 اثر به بخش مسابقه سینمای ایران راه پیدا کردند که از این تعداد 69 فیلم داستانی، 29 فیلم مستند، 17 فیلم پویانمایی و 27 فیلم تجربی هستند.

در میان 142 اثر حاضر در بخش مسابقه سینمای ایران هم 21 اثر از تولیدات انجمن سینمای جوانان ایران هستند.

همچنین از مجموع آثار راه یافته به بخش مسابقه سینمای ایران در جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، 116 فیلم توسط فیلمسازان مرد و 29 فیلم توسط فیلمسازان زن ساخته شده است.

سکانس 8، جشنواره 37، نشست های تخصصی؛

روایت و سینمای تعاملی در رسانه های جدید بررسی می شوند

هشتمین روز از برگزاری نشست های تخصصی جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران میزبان دو نشست با عنوان سایبردراما است.

به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، نشست های تخصصی 37-20 در جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در ادامه فرایند برگزاری، روز چهارشنبه 14 آبان میزبان نشست تی یام یابنده و وحید گلستان با عنوان سایبردراما است.

براین اساس در ساعت 20 با حضور تی یام یابنده نشستی با موضوع سینمای تعاملی، رسانه های جدید در لایو انجمن سینمای جوانان ایران برگزار می شود.

روایت تعاملی در رسانه های جدید موضوع دیگر نشست این روز است که با حضور وحید گلستان، ساعت 22 برپا می شود.

این نشست ها با اجرای رامتین شهبازی، منتقد و نویسنده سینما از صفحه اینستاگرام iycs.ir قابل تماشا است.

سی و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری سیدصادق موسوی تا 17 آبان ادامه دارد.