تفال به حافظ امروز چهارشنبه 20 اردیبهشت 1402
به گزارش مجله دانلود و سرگرمی، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.
کمک اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد
آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد
کس نمی گوید که کمک داشت حق دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد
لعلی از کان مروت برنیامد سال هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد
شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد
گوی توفیق و کرامت در میان افکنده اند
کس به میدان در نمی آید سواران را چه شد
صدهزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد
زهره سازی خوش نمی سازد مگر عودش بسوخت
کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد
حافظ اسرار الهی کس نمی داند خموش
از که می پرسی که دور روزگاران را چه شد
توضیح لغت: کان مروت: معدن جوانمردی/ هزاران: به فتح اول جمع هزار به معنی هزار دستان یا عندلیب/زهره به فتح اول و سکون دوم ناهید/ رامشگر فلک: سیاره ای است سخت و درخشان؛ گروهی از پیشینیان آن را الهه جمال می دانستند.
تفسیر عرفانی:
جهان خانه گذر است؛ زمانی همه چیز از آن یافت می گردد و مهر و محبت به دامن افراد چنگ می زند و وارستگان در پی دوست بر می آیند، اما زمانی از حرکت باز می ایستند و هیچ نشانی از آن ها آشکار نمی گردد.
تعبیر غزل:
قدر ایام را بدان و از آن به خوبی لذت ببر، زیرا فرصت ها از دست خواهد رفت. به حوادثی که در معرض اتفاق است فکر کن به ظواهر جهان دل نبند.
منبع: فرارو