بال هایی برای آسمان نویسندگی - مجله دانلود و سرگرمی

هرگز از بازخوانی غافل نباشید، بازخوانی نوشته به مراتب مهم است. نویسندگان پیروز به همان اندازه که اثرشان را اصلاح می نمایند، پیروز هستند. در این بین، هرگز نبایستی از عواطف غافل بود. در واقع عواطف را می بایست در کالبد نوشته دمید. به یاد داشته باشید، اراده آهنین برای نوشتن، جز جدایی ناپذیر یک نویسنده پیروز است.

از سویی همان گونه که خلاقیت، روحی برای کالبد نویسندگی است؛ تقلید به مانند آفتی برای هنر نوشتن می باشد. نویسندگی مجالی هر چند کوتاه برای بالندگی انگیزه انتقال تجربه است. ضمن اینکه شعر و ضرب المثل همچون دو بال برای نوشتن است.

به یاد داشته باشید در نویسندگی، سخن گفتن از زبان عناصر طبیعت و بی جان را هرگز نباید فراموش کنید. ضمن این که می بایست صندلی اطناب و ایجاز را تشخیص دهید و مخاطب خود را تشویق به ادامه نوشته و مطلب نمایید. هنر نویسندگی پرواز اندیشه ها و روییدن در خویشتن است. همچنین راه و رسم درست اندیشیدن، درست و زیبا دیدن را به ما می آموزد. نکته مهم اینکه قبل از نوشتن، باید بتوانیم خوب حرف بزنیم. در ادامه ما قدم در دنیای نویسندگی می گذاریم.

هنر نوشتن مثل یک سمباده روح را جلا می دهد و غم را می زداید. نویسندگی روح خفته را بیدار می نماید. یک نویسنده باید سعی کند، روزانه حداقل یک بیت شعر بخواند. نویسندگی باعث می گردد که شما محدود نباشید و همین کافی است تا حس خوبی به شما دست دهد.

نوشتن عاملی است که باعث می گردد شما زنجیر های یکنواخت زندگی را پاره کنید و متفاوت باشید. انس با قلم، مجالی برای گذر از روزمرگی است. اگر شما تار خلاقیت را به پود نویسندگی گره بزنید، آثاری جاودان خواهید داشت. اگر نویسندگی را به جسم و خلاقیت را به روح انسان تشبیه کنیم، مادامی که این دو عجین نشده اند نتیجه ای حاصل نخواهد شد. در نویسندگی می توان خاطرات خود را به زمان حال گره زد و از آن اثری عالی خلق کرد. خاطرات در باروری احساسات فعلی ما بسیار موثر است.

از بعدی دیگر یک نویسنده، به قوت پیکربندی می اندیشد. نویسندگان پیروز قبل از خلق آثارشان، در نوشته هایشان غوطه ور بوده و در آثارشان زندگی نموده اند. دست آخر این که دقت و رویا پردازی برای نوشتن بسیار مهم است. این را بدانیم که رویا ها از واقعیت سرچشمه می گیرند، واقعیات روزی جز رویا های انسان ها بودند. انشتین می گوید: تخیل از دانش و معلومات مهم تر است.

قوه تخیل پیش نمایش جاذبه های آینده زندگی هست. ناتوان ترین انسان ها کسانی هستند که از رویاپردازی ناتوانند. نوشته های ژول ورن که در زمان خودش رویایی بیش نبود، سرمشق بعضی انسان ها شد که آن ها را به واقعیت تبدیل نمایند. هر چه بیشتر رویاپردازی کنیم، بیشتر وسعت پیدا می نماید و شاید ایده هایی بهتر برای تحقق بخشیدن به آن رویا ها به دست آوریم. رویا ها قادرند بر عالم حکومت نمایند.